Okunu attı mı ölüm siperleri boşuna;
O şatafatlı altınlar, gümüşler boşuna;
Gördük bütün insan işlerinin iç yüzünü;
Tek güzel şey iyilik, başka düşler boşuna.
* * * * *
Bu uçsuz bucaksız dünya içinde, bil ki,
Mutlu yaşamak iki türlü insana vergi:
Biri iyinin kötünün aslını bilir,
Öteki ne dünyayı bilir, ne kendini.
* * * * *
Girme şu alçakların hizmetine:
Konma sinek gibi pislik üstüne.
İki günde bir somun ye, ne olur!
Yüreğinin kanını iç de boyun eğme.
* * * * * * * * * *
Gören göze güzel, çirkin hepsi bir; Güçlü olduğuna inandırdın beni;
Aşıklara cennet, cehennem hepsi bir;. Bol bol da verdin bana vereceklerini.
Ermiş ha çul giymiş, ha atlas; Yüz yıl günah işleyip bilmek isterim;
Yün yastık, taş yastık, seven başa hepsi bir. Günahlar mı sonsuz, senin rahmetin mi.
* * * * * * * * * *
Felek ne cömert ne aşağılık insanlara! Bilmem, Tanrım, beni yaratırken neydi niyetin,
Han hamam, dolap değirmen, hep onlara. Bana cenneti mi, cehennemi mi nasip ettin;
Kendini satmıyan adama ekmek yok: Bir kadeh, bir güzel, bir çalgı bir de yeşil çimen
Sen gel de yuh çekme böylesi dünyaya! Bunlar benim olsun, veresiye cennet de senin.
* * * * * * * * * *
Ne bilginler geldi, neler buldular! Sevdiğini mertçe seven kişi,
Mumlar gibi dünyaya ışık saldılar. Pervane gibi özler ateşi.
Hangisi yarıp geçti bu karanlığı? Sevip de yanmaktan korkanın .
Birer masal söyleyip uyuya kaldılar. Masal anlatmaktır bütün işi.
Ömer Hayyam Rubaileri -1
Ömer Hayyam Rubaileri -2
Ömer Hayyam Rubaileri -3
Ömer Hayyam Rubaileri -4
Ömer Hayyam Sözleri—————————————–Ömer Hayyam Hayatı, Görüşleri, Eserleri