Meşâyih (Ar. i. şeyh’i.n ç.)
Şeyhler demektir. Tasavvufta tarikatlara müntesib müridlerin ma’nen terbiye ve eğitimi ile tekkelerin yönetimini deruhte eden kişiler için kullanılan bir tâbirdir.
Meclis-i Meşâyih: Osmanlılarda tekkelerin yönetimini düzenli ve faydalı hale getirmek için kurulmuş bir teşekküldür. Tarikat ve tekkelerin toplum hayatındaki te’sirlerini tanzim, ehliyetli şeyhlerin tekkelerin idaresine getirilmesini te’min etmek maksadı ile meşrutiyet döneminde kurulmuş meclisin adidir.