Meydân (ar.i.ç. meyâdin) Geniş alan demektir.
Mevlevi ve Bektaşî tekkelerinde âyin yapılan yere “Meydân” veya “Meydân-ı Şe-rîf” denilmektedir. Diğer tekkelerde zikir yapılan salonlara da bu ad verilirdi.
Bektaşî ve Mevievîlerde Meydân çeşitli özellikleri olan bir zikir mahallidir. Meydana girme, çıkma, orada oturma zikir ve âyin yapmanın bir takım kaideleri vardır.
Bilhassa Bektaşîlerde meydan, çok mühim ve mukaddes sayılmaktadır.