Savt (ar.i.)
Arabça “ses” manâsına gelen bu kelimenin dinî musikîdeki yeri ve mâhiyeti biraz farklıdır. Eskiden Türk musikîsinde bir form adı iken sonraları bu özelliğini kaybetmiş ve yalnız tekkelerde okunan musikî eserlerine denilmiştir. Kâdirîlerin, Celvetîlerin, Gülşenîlerin usul ilahisi diye isimlendirdikleri savtlar başka başka olup, her birinin zikrin hususiyetine göre okunuşu ve okuma zamanı ayrıdır. Savtların zikrin neresinde ve nasıl okunacağı hususu, zâkir-başıların bilgi ve mahâretine kalmıştır.