Sebt (ar.i.)
İbrâni dilindeki Şabbat kelimesinin Arabça karşılığıdır. Yahudilerin dinlenme günü olan Cumartesi gününü ifade eder. Kur’ân’a göre Sebt, Sinâ’da Yahudilere bir fariza olarak emredilmişti (Nisa suresi 4/154. ayet). Kur’ân’da, Cumartesi gününün dinlerinde ihtilaf edenlere haram kılındığı belirtilmektedir (Nahl suresi 16/124. ayet). Kur’ân, ayrıca sebt gününün yasaklarına riayet etmeyenlerin, maymun şekline sokularak cezalandırıldığını da bildirmektedir (A’raf suresi 7/163.;166.; Bakara suresi 2/65. ayet).
Yahudilere göre, Cumartesi, kurallara hakkıyla riayet edilmesi gereken önemli bir gündür. Onların inancına göre, Allah, kainatı altı günde yaratmış, yedinci gün olan Cumartesi günü ise istirahat etmiştir. Ve kavminden de, bu günde çalışmamalarını istemiştir. On emirden biri şudur: Sebt gününü takdis etmek için onu hatırında tut. Altı gün işleyeceksin ve bütün işini yapacaksın. Fakat yedinci gün Allah’ın Rabbe sebttir. Sen ve oğlun ve kızın, kölen ve cariyen ve hayvanların ve kapılarında olan garibin, hiç bir iş yapmayacaksın. Çünkü Rab, gökleri yeri ve denizi ve onlarda olan bütün şeyleri altı günde yarattı ve yedinci günde istirahat etti. Bunun için Rab, sebt gününü mübarek kıldı ve onu takdis etti (Çıkış 20/8-11). Cumartesi günü iş yapanlar, çok şiddetli cezalara çarptırılmaktadır. Tevrat’ta bununla ilgili bir hayli misal vardır. İslâmiyet, Yahudilerin yaptığı gibi Allah’a bir takım beşerî vasıflar atfetmediği için, Allah’ın dinlenmesi gibi telâkkiyi de kesinlikle reddetmiştir. Bu sebeble Cumartesi günü ile ilgili özellikleri kabul etmemeştir. İslâmda, haftalık bayram kabul edilen Cuma günü, kesinlikle bir dinlenme günü değildir.