Siccîl (ar. s.)
Kur’ân-ı Kerim’de üç âyette geçen “Siccîl” (K.11/82; 11/74; 105/4) çok katı, sert manâsına gelen Arabça bir kelimedir. Veya -daha kuvvetli bir görüşe göre- Farsçadaki “seng” (taş) ye “gıl” (toprak) kelimelerinin muharref olarak Arabçaya geçmiş şeklidir. Buna göre “Siccîl” kiremit gibi çamurdan mamul sert ve taşlaşmış madde demektir. Bazı müfessirler “Siccîl”e “Cehennem ateşinde pişirilmiş taş”,”suyun kovadan boşalması gibi gökten yağan taslar” veya “kâfirlerin azablarının yazıldığı defter ” gibi manâlar da vermişlerdir.
“Siccîl” tâbiri üzerinde özellikle “Fil” Sûresi’nde bahsi geçen “Fil Olayı” münâsebetiyle durulmuştur. Zira bu sûrede, Kâbe’yi yıkmak maksadıyla filleri ile Mekke üzerine yürüyen Yemenli Ebrehe’nin ordusu üzerine Allah tarafından gönderilen bir takım acayip kuşların “Siccîl’den oluşan taşlar” yağdırdıkları ve bu suretle bu zorba ordunun “yenik ekin yaprağı” haline getirildiği ve yerle bir edildiği anlatılır (bk. Fil Sûresi).