Çarhacı, Osmanlı Devleti’nde ordunun öncü kuvvetini teşkil eden hafif süvari birliklerinden biri.
Farsça “tekerlek” anlamındaki çarha kelimesine Türkçe +cı ekinin eklenmesiyle türetilmiştir. Ancak kelime ile bu işi yapanlar arasında doğrudan doğruya ne gibi bir münasebet olduğu bilinmemektedir. Çarhacılar askerlerin en iyilerinden seçilir ve genellikle keşif hizmetlerinde kullanılırlardı. İlhanlı, Karakoyun-lu ve Akkoyunlular’da bu birliğe man-galay (mankalay) veya talîa denirdi. Mem-lükler’de ise öncü kuvvetlerine câliş yahut keşşaf adı verilirdi. Osmanlılar’da sayıları 4-5000 civarında olan bu atlılar, asıl ordunun 7-8 fersah önünden giderler ve çarhacıbaşı denilen bir kumandanın emri altında bulunurlardı. Orduda Moldavyalı, Ulah ve Tatar askerleri gibi yardımcı kuvvetler varsa bunlar çarha-cıların da önünde giderler ve etrafı talan ederlerdi. Çarhacılann yaptığı tâlime çarha, savaşlarına çarha cengi, bu savaşlarda kullanılan topa da çarha topu adı verilirdi. XIX. yüzyılda da varlığını koruyan çarhacılar daha sonra ortadan kaldırılmıştır.
Diyanet İslam Ansiklopedisi