Ebû Kuhâfe Osman b. Amir b. Amr et-Teymî el-Kureşî (ö. 14/635) Hz. Ebu Bekir‘in babası, sahâbî.
Câhiliye devrinde Kureyşin ileri gelenlerinden biri olan Ebû Kuhâfe’nin hayatı hakkında fazla bilgi yoktur. Müslüman olmadan önceki döneminde oğlu Hz. Ebu Bekir‘in bütün varlığını İslâmiyet uğrunda harcamasına razı olmuyordu. Onun, müslüman olmaları sebebiyle müşrik efendileri tarafından İşkenceye uğratılan köleleri satın alıp azat etmesine karşı çıkıyor, zayıf ve güçsüz köleler yerine güçlüleri azat etmesinin daha akıllıca bir iş olacağını, böylece kuvvet ve destek kazanacağını söylüyordu.
Torunu Esma bint Ebû Bekir‘in anlattığına göre, Medine’ye hicret eden Hz. Ebu Bekir‘in bütün parasını yanına aldığını, çocuklarına ve ailesine bir şey bırakmadığını farkedince ona kızdı. Mekke’nin Fethi sırasında Hz. Peygamber Zûtüvâ denen yerde karargâhını kurduğu zaman küçük kızı Kureybe’nin yardımıyla Ebû Kubeys dağına çıktı ve olup bitenleri oradan takip etti. Fetih günü Resûlullah Mescid-i Harâm’a girdiğinde Hz. Ebu Bekir babasını onun huzuruna getirdi. Hz. Peygamber, “Yaşlı babanı buraya kadar yormayıp evinde bıraksaydın onu biz ziyarete giderdik” deyip iltifatta bulundu; Ebû Kuhâfe’nin önüne diz çökerek göğsünü okşadı ve müslüman olmasını İstedi: o da İslâmiyet’i kabul etti. Hayatının bundan sonraki dönemi ise daha az bilinmektedir.
İbn Kuteybe, Ebû Kuhâfe’nin müslüman olduktan sonra Medine’ye gittiğini ve ölünceye kadar orada kaldığını, İbn Sa’d ise Mekke’den hiç ayrılmadığını ve 14 yılı Muharrem ayında burada vefat ettiğini söylemektedir. Doksan yaşını aşkın bir âmâ olması sebebiyle İbn Sa’d’ın rivayetinin gerçeğe daha uygun olduğu söylenebilir. Kendisinden bir yıl önce vefat eden Hz. Ebu Bekir‘in mirasından hissesine düşen payı torunlarına bıraktı. Hz. Ebu Bekir ve Kureybe’den başka Ümmü Ferve adında bir kız çocuğu daha vardı. Hadis kitaplarında Ebû Kuhâfe ile ilgili olarak, Mekke’nin fethedildiği gün Hz. Peygamber‘in onun bembeyaz saç ve sakalının siyah olmamak kaydıyla uygun bir renge boyanmasını istediği kaydedilmektedir.
Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi