Frenkçîn. Türk mûsikisi usullerinden.
On iki zamanlı bir küçük usul olup iki tane üç zaman ile üç tane iki zamanın, yani iki semai ve üç nîm-sofyan usulünün birleşmesinden meydana gelmiştir. 12/8’lik birinci ve 12/4’lük ikinci mertebeleri kullanılmıştır. Bunlardan ikinci mertebesi nisbeten ağır olduğu için usulün son nîm-sofyanı velvelelendirilerek vurulabilir. Şematik gösterilişi yukarıdadır.
Bu usulün meydana getirilişi hususunda Rauf Yekta Bey Zekâi Dede’den naklen şu bilgileri vermektedir: “Fransa Kralı I. François. 1543 yılında Kanunî Sultan Süleyman’a devrin usta musikişinaslarından müteşekkil bir orkestra göndermiştir. Bu orkestranın sarayda verdiği konserler esnasında eserlerden birinin usulü padişah tarafından çok beğenilmiş ve Türk musikişinaslarının da bu ritimde eser bestelemesi istenmiştir. İsmi bilinmeyen bir musikişinas da frenkçîn adıyla düzenlediği bu usulde eserler bestelemiştir.” Ancak Mehmet Suphi Ezgi, firenkçîn ve firengî fer’ usullerinin Fâtih Sultan Mehmed’den sonra icat edilmiş olabileceğini ifade etmektedir.
Çok az kullanılan firenkçîn usulüyle daha çok peşrev ve bestelerle bazı Mevlevi âyinlerinin üçüncü selâmlan ölçülmüştür.
TDV İslâm Ansiklopedisi