Meşreb
Sûfînîn tasavvufu anlayış ve hayatına yansıtış tarzı anlamında bir tasavvuf terimi.
meşrep, -bi Ar. meşreb
a. esk. 1. Yaradılış, huy, karakter, mizaç: “Bunların arasında bilhassa Vehbi Dede isminde Mevlevi bir musikişinas tanıdı ve meşrebine uygun buldu.” –H. E. Adıvar. 2. Davranış biçimi: “Kişilik genel çizgisi meşrep olarak bilinir.” –N. Ataç.
Güncel Türkçe Sözlük