Ahmed Hüsameddin Kimdir, Hayatı, Hakkında Bilgi

Ahmed Hüsâmeddin (1848-1925) Mutasavvıf, tefsir âlimi.

Dağıstan’ın Tabasaran bölgesinde­ki Rükkâl şehrinde doğdu. Asıl adı Ah­med ‘dir. Tasavvufî mizacı dolayısıyla Üveysî nisbesini aldı, İstanbul’da daha çok Dağıstânî nisbesiyle tanındı. İlk tah­silini Nakşibendî- Müceddidî şeyhlerin­den babası Seyyid Mehmed Saîd er-Rükkâl’den yaptı. 1861’de babası ile birlikte hacca gitti. Aynı zamanda şeyhi olan babasının Mekke’de ölümü üzeri­ne (1870) Medine’ye geçti. Daha sonra Mekke yakınlarında oturan Halil Hamdi Paşa ile yaptığı bir görüşmenin ardın­dan İstanbul’a geldi. Aynı yıl Denizli’­ye, oradan da babasının müridlerinden Şeyh Hacı Mustafa ile görüşmek üzere Uluborlu’ya gitti. Burada bir süre ders verdi. 1884’te gittiği Sivrihisar’da verdi­ği derslerin yanı sıra Hakâyıku’t-tecrîd iî menâzili’t-tevhîd adlı eserini kaleme atdı. Yanlış bir ihbar üzerine Ankara’ya çağrıldı (l887) Ankara Valisi Âbidin Pa­şa durumu anlayarak kendisini bugün adını taşıyan semtte bulunan köşkünde misafir etti. İki yıl Ankara’da kalan Ahmed Hüsâmeddin daha sonra Bursa’ya giderek Maksem semtinde yaptırdığı mescid ve medresede ilim ve irşad faa­liyetine başladı. Hakkında çıkarılan bir­takım söylentiler yüzünden II. Abdülhamid’in emriyle Trablusgarpa sürgüne gönderildi (1897). Orada Tefsîrü’l-kebîr ile bazı sûrelerin tefsirini ihtiva eden Müşahhaşâtü süveri’l-Kur’âniyye ad­lı eserleri telif etti.

II. Meşrutiyetin ilânından sonra Trablusgarp Valisi Recep Paşa ile birlikte İs­tanbul’a döndü. Yirmi gün İstanbul’da kaldıktan sonra Bursa’ya gidip Maksem’deki harap olan mescid ve medre­seyi tamir ettirdi. Ertesi yıl eski “Kon­ya valilerinden Arifi” Paşa’nın Çapa’daki konağını satın alıp İstanbul’a yerleşti. 1915’te davet üzerine gittiği Sivrihisar’­da İki yıl kalarak dersler verdi. 1918’de İzmir yoluyla İstanbul’a döndü. Üç gün sonra büyük Fatih yangınında [10 Hazi­ran 1918] evi ve istinsah ettiği yüz ka­dar eseri yandı. Yangından sonra tek­rar Bursa’ya döndü. 1920 yılı sonların­da Balıkesir’e gitti. 1921 Şubatında tek­rar İstanbul’a döndü. 12 Nisan 1925 Cu­martesi günü Cerrahpaşa da ki  evinde vefat etti. Ertesi gün Fâtih Camü’nde kılınan cenaze namazından sonra Edirnekapı Kabristanı’na defnedildi. Mezarı 1971’de çevre yolu inşaatı sırasında Silivrikapı Kozlu Mezarlığındaki aile kabristanına nakledilmiştir.

Ahmed Hüsâmeddin birçok kişiye Nak­şibendî hilâfeti vermiştir (bunların isim­leri ve faaliyet gösterdikleri bölgeler için Arapça yazdığı eserleri, daha sonra Türkçe ola­rak yeniden kaleme almaya çalışmış, ayrıca aruz vezni ile bazı Türkçe man­zumeler de yazmıştır. Telsîrü’1-Kur’ân, Lemcatü’l-âiâk fi’z-zuhûr ve’1-işrâk ve Edvârü’l-‘âlem adlı eserler yangında kaybolmuş, Zübdetü’l-maköl fi’l-kevni ve’I-hayâl kurtarılmış fakat basılamamıştır. Tîhü’l-hurûi “Ala cedveti’l-ma’rûfve Tuhfetü’l-ihvân adlı iki eser ise baskı sırasında çıkan bir yangında telef olmuştur. Mevâlîd-i Ehl-i Beyt adlı eserinde Menâzilü’n-nücûm adlı bir kitabından söz edilmektedir.

Eserleri

Yayımlanan eserleri şunlardır:

1) Hakayıku’t-tecrîd fî menâzıri’t-tevhîd Nakşibendiyye, Kâdiriyye, Çiştiyye ve Sühreverdiyye tarikatlarının silsileleriyle sülük mertebelerinden ve tarikat âdabından bahseden Arapça bir eserdir.

2) Müşahhaşâtü süveri’l-Kur’rîniyye. Eserin Abese, Meryem, Hac, Enbiyâ, Kehf ve Tâhâ sûrelerinin tefsir­lerini ihtiva eden yirmişer sayfalık altı bölümü yayımlanmıştır: eş-Şohbetü’l-mele’i’1-a’lâ iî tefsiri sureti ‘Abese ve tevellâ ; Rûhu’1-hi-kem fî tefsiri keiimeti Meryem; Huccetü’î-hucec iî tefsiri sûreti’l-Hac lİzmir 1332); Burhânü’l-aşliyâ fî tefsiri sûreti’l-Enbiyâ’ (İzmir 1332); Hikmetü’l-envâr fî tefsiri Kehfi’l-esrâr; Nûrü’l-esrâr fî tefsiri sure­ti Tâhâ

3) Mevâlîd-i Ehl-i Beyt Mevâlîdü Ehli beyti’n-nübüvveadlı Arapça eserin ba­zı eklerle Türkçe’ye tercümesidir. Ese­rin sonunda yer alan Ahmed Hüsâmed-din’in biyografisi ile “Hatm-i Kibriyâyı Ca’feriyye” ve manzum “Silsile-i Ehl-i Beyt” bölümleri, eseri neşre­den müellifin oğlu Ali Rıza tarafından ilâve edilmiştir. Mevâlîd-i Ehl-i Beyt, müellifin diğer oğlu Kâzım Öztürk ta­rafından İslâm Felsefesine İşık Veren Seyyidler adıyla sadeleştirilerek ayrıca yayımlanmıştır

4) Esrâi Müellifin Vecîzetü’l-hurûf ‘alâ menâtıkı’s-süver adlı Arapça eserinin Amme cüzüne ait bazı bölümle­rinin Türkçe tercümesidir.

5) Edvârü’l-câlem. Bazı sûrelerin tefsirini ihtiva eden Arapça eserin yangından kurtarılan Nâs ve Felak sûrelerine ait kısımları Edvâr-ı Âlemden Parçalar adıyla Kâzım Öztürk tarafından yayımlanmıştır.

6) Mezâhirü’î-vücûd alâ menâbiri ş-şuhûd Kehf. İsrâ, Nebe’ ve Mülk sûrelerinin tefsiridir. Kâ­zım Öztürk’ün Kur’ân’m 20. Asra Gö­re Anlamı adıyla yayımladığı kitaplar bu eserin günümüz Türkçesi’ne aktarıl­mış şekilleridir.

7) Esrâr-ı ceberûti’l-a’lâ Önceki eserde geçen ıstılah ve tabirle­rin açıklamalarını ihtiva eden eser sa­deleştirilerek Tevil adıyla yayımlanmış­tır.

8) Zübdetü’l-merâtib Mü­ellifin Hakâyıku’t-tecrîd adlı eserinin yine kendisi tarafından yapılmış takriri tercümesi olup kızı Fâtımatüzzehrâ’nın tuttuğu notlardan meydana gelmiştir.

9) Makâsıd-ı Sâlikîn Ta­savvuf ve seyrü sülük hakkında özlü bil­giler veren Türkçe bir eserdir. Ahmed Hüsâmeddin’in bazı söz ve vecizeleri Tu­ba Ağacından Çiçekler adıyla yayım­lanmıştır.

Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi