AKDENİZ
Kuzeyde Avrupa, güneyde Afrika ve doğuda Asya ile çevrilmiş büyük iç deniz.
Dünyanın en büyük iç denizi olan ve yüzölçümü 2.5 milyon km2’yi geçen Akdeniz, batıda Cebelitarık Boğazı ile Atlas Okyanusu’na bağlı olduğu gibi 1869’dan itibaren de Süveyş Kanalı ile Kızıldeniz’e ve dolayısıyla Hint Okyanusu’na bağlanmıştır. Cebelitarık Boğazından Suriye kıyılarına kadar uzunluğu 3800 km. kadardır. Yeryüzünde karalar arasına bu kadar fazla sokulan başka bir deniz yoktur ve bu özelliğinden dolayı Batı dillerinde “Karalar arasındaki deniz” anlamını taşıyan isimlerle anılmaktadır. [İng. Mediterranean Sea, Alm. MitteHandisch.es Meer, Fr. Mer Mediterranee] Batı-doğu doğrultusundaki uzunluğunun fazla olmasına karşılık genişliği azdır. Cenova ile Tunus kıyıları arasında 800 km, Matapan Burnu hizasında 400 km., Türkiye ile Mısır kıyılan arasında 530 km. kadar olan genişlik. İtalya’nın güneyindeki Taranto kıyıları ile Sirte körfezi arasında 1000 kilometreyi bulur.
Akdeniz, orta kesimlerde Sicilya ile Tunus arasında çok fazla darlaşır ve genişliği 138 kilometreye inen bu dar kesimin doğusunda kalan bölüme Doğu Akdeniz havzası, batısında kalan bölüme de Batı Akdeniz havzası adı verilir. Asıl geniş ve kesintisiz alan Tunus ile Suriye arasında uzanan doğu kesimi olup geri kalan kesimler, aralarında kara parçaları, yarımadalar ve adalar bulunan ayrı ayrı çöküntü havzalarıdır, bu yüzden bunlara değişik adlar verilir. Fas ile İspanya arasında kalan kısma İber denizi (Betik denizi), İspanya kıyıları ile Korsika Sardinya adaları arasında kalan kısma Balear denizi, İtalya ile Sicilya Sardinya Korsika arasındaki kısma Tiren denizi. İtalya ile Balkan yarımadası arasında kalan kısma Adriya denizi, İtalya Sicilya Yunanistan arasında kalan kısma İyon denizi, Yunanistan ile Anadolu kıyıları arasında kalan kısma da Ege denizi denilmektedir.
Akdeniz’in dikkat çekici özelliklerinden biri de iç denizlerin en derini olmasıdır. Bu denizde 3000 metreden ve özellikle Doğu Akdeniz’de 4000 metreden daha fazla derinliği olan birçok çukur bulunmaktadır. Doğu Akdeniz havzasının Tunus kıyılarındaki kesiminde derinlik nisbeten azdır ve geniş bir kıta sahanlığının (şelf) bulunduğu bu kesimden doğuya doğru hızlı bir şekilde artar. Sade bir çanak şeklinde olmayan Doğu Akdeniz havzasının deniz altı topografyası oldukça engebelidir. Küçük havzalar, çöküntü çukurlan, deniz altı zirveleri, plato özelliği gösteren dalgalı alanlar birbirini takip eder ve zemin bilhassa Mora yarımadasının batısıyla güneyinde çok engebeli bir hal alır. Akdeniz’in en derin yeri olan 5100 metrelik çukurluk da bu kesimdedir. Akdeniz’in bu noktadan daha doğuda bulunan kesimlerinin en derin yeri ise Rodos adasının doğusundaki 4353 metrelik çukurdur. Yugoslavya ile İtalya arasında uzanan Adriya denizi fazla derin değildir; çoğu yerde 200 metreyi bulmaz ve kuzeye doğru giderek sığlaşır. Batı Akdeniz havzasının Tiren denizinde çoğu yerlerin derinliği 200 metreyi geçer ve bir çukurlukta 3838 metreyi bulur. Balear denizinde ise 2000 metreden fazla derinliği olan geniş ve derin bir çukur bütün havzanın tamamına yakın bir kısmını işgal eder, havzanın en derin yeri 3420 metredir. Balear havzasının batı kesiminde Afrika ile Avrupa arasında darlaşma başlar ve iki kıtanın birbirine iyice yaklaştığı noktada Akdeniz sona ererek Cebelitarık Boğazı ile Atlas Okyanusu’ndan ayrılır. Bu boğazın tabanı oldukça engebelidir ve deniz altı topografyasının esasını doğu-batı doğrultusunda uzanan bir kanal oluşturur.
Akdeniz’in sularında binde 36-39 arasında değişen tuzluluk oranı, okyanusların ortalama tuzluluk oranından fazladır ve Atlas Okyanusu’ndan doğuya doğru gittikçe artar. İsrail ve Lübnan kıyılarındaki sularda biraz daha fazla olan bu oran Kıbrıs ile Mısır arasında en yüksek seviyeye ulaşır ve Nil deltasına yaklaştıkça düşer. Tuzluluk. Anadolu kıyılarının Seyhan ve Ceyhan deltaları açıklarında da azalmasına rağmen Anadolu’nun güney kıyılarında nisbeten yüksektir. Genel olarak tuzluluk oranı asıl Akdeniz’de yüksek, ona bağlı denizlerde düşüktür. Akdeniz sularının sıcaklık durumu da tuzluluk oranında olduğu gibi batıdan doğuya doğru artış gösterir. Batı Akdeniz’de şubat ayında yüzey sularının ortalama sıcaklığı 13°-14° olduğu halde, doğuda bu değer 17 dereceyi geçer. Batıdan doğuya doğru görülen bu artış yaz aylarında daha belirgin olup ağustos ayında Batı Akdeniz yüzey sularında 23′ dolaylarında bulunan sıcaklık, Doğu Akdeniz’de 25-28° dolaylarında seyreder. Sıcaklık değişmeleri sadece yüzeyden itibaren 300 m. kalınlığında bir su tabakasında görülmekte, daha derinlerde sıcaklık yaz ve kış değişmeden 13° olarak kalmaktadır.
Akdeniz bütünüyle sulan berrak bir denizdir. Kıyı sularının 10 m. derinliğinde yapılan araştırmalara göre Manş denizinden daha berrak olduğu tesbit edilmiştir ve kıyı sularının en temiz olduğu kesimler de Anadolu sahilleridir. Bu özellik Akdeniz kıyılarını dünyanın en tanınmış turizm merkezleri durumuna getirmiştir. Med-cezir hareketleri sonucunda meydana gelen seviye değişmeleri Akdeniz’de önemli değildir. Genellikle 20-30 cm. civarında olan bu değişmeler istisnaî olarak Tunus’un doğusunda 1 metreyi. Gabes körfezinde de 2 metreyi bulur.
Akdenizdeki akıntı sistemi sade bir görünüştedir. Bu akıntılar Cebelitarık Bogazi’ndan giren suların Afrika kıyıları boyunca doğuya doğru ilerlemesi ile başlamaktadır. Akdeniz’in daha tuzlu suları da Cebelitarık’tan giren az tuzlu okyanus sularının altından Atlas Okyanusu’na gider ve farklı yoğunluktaki bu Akdeniz suyu belli bir yüzey boyunca birbirine karışmadan temas halinde bulunurlar. [aş. bk. ] Yüzey akıntısı Tunus açıklarından sonra Sicilya’nın kuzeyinden geçip İtalya kıyılarını takip ederek kuzeybatıya yönelir. Tunus kıyılarına varmadan önce bu akıntıdan ayrılan diğer bir kol kuzeye yönelerek Fransa kıyılarına kadar uzanır.
Akdeniz’de diğer bir akıntı sistemi Sicilya’nın güneyinden başlamakta, Afrika kıyıları boyunca doğuya doğru ilerlemekte ve Mısır’ı geçtikten sonra kuzeye dönerek Güney Anadolu kıyılarında yeniden yön değiştirerek batıya, daha sonra da kuzeye yönelerek Ege denizine girmektedir.
Bugün Akdeniz’i kuşatan ülkeler arasında İspanya. Fransa. İtalya, Yugoslavya, Arnavutluk, Yunanistan, Türkiye. Suriye, Lübnan, İsrail, Mısır. Libya, Tunus. Cezayir ve Fas bulunmaktadır. Akdeniz’in en büyük adaları Sicilya, Sardinya, Kıbrıs, Korsika. Girit, Mayorka ve Rodos’tur.
Akdeniz’de derinliği az kısımlar dışında balıkçılık fakirdir. Bu bakımdan en verimli alanlar İspanya kıyıları ile Gabes ve Lion körfezleridir. Bunların dışında Sardinya’yı Korsika’dan, Sicilya’yı İtalya’dan ayıran boğazlar ile kıyılardaki çeşitli lagünler balıkçılık bakımından önemlidir. Genel olarak balıkçılık faaliyeti batıdan doğuya doğru azalır. Torik ve uskumru bütün Akdeniz kıyılarında en fazla avlanan balık türüdür. Akdeniz ülkeleri arasında en çok balık üretenler İtalya, İspanya. Fas ve Türkiye’dir. Akdeniz’de tutulan balıkların yüzde 65’i taze olarak pazarlanır.
Akdeniz’in kayalık kıyılarında ıstakoz ve karides türleri, deltalarda ve az tuzlu lagünlerde yılan balığı ticarî önemi olan deniz ürünleridir. Ticarî önemi fazla olan ton balığı (orkinos) Atlas Okyanusu’ndan Cebelitarık yoluyla bu denize girer ve çeşitli yönlere dağılır. Gabes körfezi ve Mısır kıyılarında süngercilik, Napoli kıyılarında mercan avcılığı gelişmiştir.
- Akdeniz Tarihi, Özellikleri, Tarihçesi, Hakkında Bilgi