BEKTAŞ, Cengiz (1934)
Türk mimar, yazar, şair. Yapılarının tasarımında kullanım amaçları ve yararlanacak insanların gereksinimlerinin yanı sıra, yöresel özellik ve koşulları da göz önünde tutmuştur.
Denizli’de doğdu. İlkokulu Denizli ve İstanbul’ da okudu. İstanbul Erkek Lisesi’ni bitirdi. İstanbul Güzel Sanatlar Akademisi Süsleme Bölümü’nde bir yıl, Mimarlık Bölümü’nde iki yıl okuduktan sonra Almanya’ya gitti. 1959’da Münih Teknik Üniversitesi Mimarlık Bölümü’nü, 1960’ta Alman Şehircilik Akademisi Şehircilik Kurslarinı bitirdi. İki yıl süreyle Almanya’da çalıştı.
1962’de Türkiye’ye döndü. Bir süre Ankara’da Orta Doğu Teknik Üniversitesi Yapı İşleri Başkanlı-ğı’nda çalıştı. 1963’te mimar Oral Vural ile birlikte bağımsız mimar olarak etkinliğini sürdürdü. Daha sonra mimar Vedat Özsan da aralarına katıldı; birlikte girdikleri Bonn’daki Türkiye Büyük Elçiliği ve Ankara TMO Genel Müdürlüğü proje yarışmalarında birincilik ödülünü kazandılar. Bektaş 1967-1969 arasında Ankara’da bir özel yüksekokulda öğretim görevlisi olarak da çalıştı.
Bektaş’m yapılarının tasarımında içten dışa doğru bir çözüm yolu izlediği görülür. Yani işlevi, mekânların ilişkilerinin doğru kurulmasını ve ölçülerinin doğru saptanmasını, yapının dış görünüşünden daha önemli saymaktadır. Bu açıdan bakıldığında işlevsel bir mimarlık anlayışı olduğu söylenebilir. Mimarlığı yalnızca bir alanlar ve mekânlar sistemi olarak düşünmemekte, yapının kullanılış amacıyla doğrudan ya da dolaylı ilişkili etkenleri tasarımda öncelikle göz önünde tutmaktadır. Bu etkenlerin en önemlileri yapıyı kullanacakların kimliği, ekonomik koşullar, yapım teknolojisi, malzeme seçenekleri ve yöresel özellikler olarak sıralanabilir. Bektaş’m mimarlıkta uluslararası olmakla ulusal olmayı, çağdaş olmakla gelenekçi olmayı bütünleştirmeye yöneldiği izlenmektedir.
Bektaş, mimarlık mesleğinin uygulanması alanında alışılagelmiş büro çalışması biçiminin dışına çıkarak yeni bir çalışma yönteminin koşullarını araştırmıştır. Tasarımın, birlikte çalıştığı mimarların yanı sıra, başka disiplinlerden olanların ve yapıyı kullanacakların da katıldığı ortak bir çalışmayla gerçekleştirilmesi içm uğraşmıştır.
Bektaş’m mimarlık, alanında özellikle halk yapı sanatı üzerine araştırma ve yayınlarından başka,yazın alanında da deneme, şiir ve gezi yazıları, yayımlanmış pek çok kitabı vardır. Şiirlerinde Anadolu uygarlığını bir bütün olarak gördüğü ve değişik kültürlerin insanları bağlayıcı, ortak öğeleri üzerinde durduğu izlenir. 1968’de Türk Dil Kurumu’nun Deneme Ödülü’nü, 1970’te TRT’nin şiir dalında Başarı Ödü-lü’nü kazanmıştır.
• YAPITLAR (başlıca): Mimarlık: İngiliz İlkokulu, 1964, Ankara; TMO Genel Müdürlüğü (O. Vural, V.Özsan ile), 1964, Ankara; Türkiye Büyük Elçiliği (O.Vural, V.Özsan ile), 1964, Bonn; Etimesgut Camii, 1965, Ankara; Komutanlık Lojmanları, 1966, Çankaya/Ankara; Toplu Konut Yerleşmesi, 1972, Silivri/İstanbul; Merkez Bankası Şubesi, 1974, Denizli; Türk Dil Kurumu Yapısı, 1975-1977, Ankara; Babadağlılar Çarşısı, 1976, Denizli; Esat Sivri Evi, 1976, Denizli; Binevler Toplu Konut Yerleşmesi, 1978, Edirne; Demir Çelik Fabrikası, 1983, İzmir. Kitap: Kişi, 1964, şiir; Mimarlıkta Eleştiri, 1967, deneme; Akdeniz, 1970, şiir; Mor, 1974, şiir; Dört Kişiydiler Bir de Ben, 1975, şiir; Bedri Rahmi Nakışlı Bir Deneme, 1975, deneme; Halk Yapı Sanatından Bir Örnek: Bodrum, (S. Başak ile), 1977, inceleme; Yer Yüzünün Yüreği, 1978, şiir; Yerdeli Giikdeli, 1979, şiir; Benim Oğlum Bina Okur, 1980, deneme; Antalya (ortak çalışma), 1980, inceleme; Zeytinli Fırın Sokağı, 1981, şiir; Koca Rıza, 1981, çocuk öyküsü; Ebemevi, 1981, çocuk öyküsü; Duvarların Dışı da Senin, 1982, deneme; Yuva mı Mal mı?, 1983, deneme; Güz Ey, 1983, şiir.
Türk ve Dünya Ünlüleri Ansiklopedisi