SIMENON, Georges (1903-4 Eylül 1989, Lozan) Belçikalı romancı. 20. yy’ın en üretken ve en çok okunan yazarlarındandır.
Georges-Joseph-Christian Simenon 13 Şubat 1903’te Liege’de doğdu. On beş yaşında okulu bıraktı ve bir gazetede muhabir olarak çalışmaya başladı. On dokuz yaşında Paris’e gitti. İlk romanım Georges Sim takma adıyla yayımladı. 1931’den sonra gerçek adıyla yazmaya başladıysa da yazarlığı boyunca çeşitli takma adlar kullanmayı sürdürdü. 1945’te ABD’ye gitti. Yirmi yıl kadar bu ülkede kaldıktan sonra Fransa’ya döndü, ardından İsviçre’ye yerleşti ve orada öldü.
Simenon’un yaklaşık altmış dile çevrilen iki yüzün üstünde romanı ve çok sayıda kısa öyküsü vardır. Birçok romanı sinemaya ve televizyona da uyarlanmıştır. 1973’ten sonra daha çok günlük gazetelere yazılar, otobiyografik deneme ve romanlar yazmıştır. İlkini 1931’de yazdığı yaklaşık seksen kitaplık dedektif romanı dizisi ile büyük ün kazanmıştır. Bu dizide yalın, sıradan, ancak sevimli ve insancıl Fransız müfettiş Maigret tipini yaratmıştır. İçerdiği psikolojik derinlik ile Maigret dizisi, dedektif romanlarına yeni bir boyut katmış, böylece okuyucunun ilgisi yalnızca sonuca yönelik olmaktan çıkmıştır. Yapıtlarında olay örgüsünü çok iyi kuran ve merak öğesini sürekli diri tutan, ayrıntılara önem veren Simenon, aynı zamanda çok sayıda değişik karakter de yaratmıştır. Genellikle Fransızca yazdığı romanlarında yalm, açık bir dil kullanmaya özen göstermiştir. Bazı eleştirmenlere göre Simenon’un Maigret dizisi dışında yazdığı romanlar daha yetkin yapıtlardır. Bunlarda genellikle taşra yaşamım anlatmış, uyumsuz bireylerin yalnızlığını işlemiştir.
• YAPITLAR (başlıca): Roman: Pietr-le-Leton, 1931, (“Letonyah Pietr”); La maison du canal, 1933, (Kanaldaki Ev); Maigret, 1934; L’homme qui regardait passer les trains, 1938, (“Trenlerin Geçişini İzleyen Adam”); La verite sur Bebe Donge, 1942, (“Bebe Donge’un Gerçeği”); Mon ami Maigret, 1949, (“Dostum Maigret”); Maigret d l’ecole, 1954, (“Maigret Okulda”); La cbambre bleue, 1964, (“Mavi Oda”); Maigret et le marchand de vin, 1970, (“Maigret ve Şarap Tüccarı”). Deneme: Lettre â ma mere, 1974, (“Anneme Mektup”). Otobiyografi: La main dans la main, 1978, (“Elele”); On dit que j’ai soixante quinze ans, 1980, (“Yetmiş Beş Yaşında Olduğum Söylenir”); Jour et nuit, 1981, (“Gündüz ve Gece”).
Türk ve Dünya Ünlüleri Ansiklopedisi