SİMONOV, Konstantin Mihayloviç (1915-1979) SSCB’li yazar. II. Dünya Savaşı ile ilgili gerçekçi (realist) yapıtlarıyla tanınmıştır.
28 Kasım 1915’te Petrograd’da doğdu, 28 Ağustos 1979’da Moskova’da öldü. Asıl adı Kiril Mihayloviç Simonov’dur. Babası devrim sırasında Kızıl Ordu’nun subaylarındandı. Babasının birliği ile sürekli yer değiştirmek zorunda kaldığından değişik taşra okullarında öğrenim gördü. 1930-1934 arasında Moskova’da bir yandan üniversiteye devam ederken bir yandan da tornacı olarak çalıştı. Bu aradâ ilk şiirlerini yazmaya başladı. 1934-1939 arasında Gorki Edebiyat Enstitüsü’nde öğrenimini sürdürdü. 1939’da Komünist Partisi’ne üye oldu. Askerlik görevini II. Dünya Savaşı sırasında, Krasnaya Zvezda gazetesinin savaş muhabiri olarak yaptı. Cepheden gönderdiği yazılarla Stalin Ödülü’nü kazandı. Bu yıllarda yazdığı ve savaşın acılarına karşın barış umudunun yitirilmemesini vurgulayan şiirleri cephedeki askerler için büyük moral kaynağı oldu. En önemli oyunlarından biri Russkiye lyudi’yi (“Ruslar”) 1942’de Stalingrad kuşatması sırasında, Sovyet askerlerinin direnişini anlatan ünlü romanı Dni i noci’yi (Günler ve Geceler) 1944’te yazdı. Savaştan sonra gazeteci ve yazar olarak birçok ülkeye geziler yaptı. 1946-1950 ve 1954-1958 arasında önemli bir edebiyat dergisi olan Novyi Mir’in yönetmenliğini sürdürdü.
1974’te Lenin Edebiyat Ödülü’nü kazandı. 1975’te Türkiye’ye geldi ve Türk edebiyatçıları ile tanıştı. Sovyet Barış Komitesi ile Dünya Barış Konseyi üyesi oldu. Öldüğünde Sovyet Yazarlar Birliği sekreterliğini yürütüyordu.
Kendi deneyimlerinden yola çıktığı yapıtlarında savaşı gerçekçi bir biçimde anlatarak barışın gereğini vurgulayan Simonov, edebiyatın sanat kaygısıyla gerçek yaşamdan soyutlanamayacağını, bu nedenle bir yazarın her zaman toplumsal olaylarla ve siyasetle iç içe yaşaması gerektiğini savunmuştur.
• YAPITLAR (başlıca): Roman: Dni i noci, 1944, (Günler ve Geceler, 1973); Druz’ya i vragi, 1948; Tovarişçi po orujiyu, 1952, (Silah Arkadaşları, 1970); Soçineniya, 1952; Dym oteçestva, 1956; Jivyye i miortvyye, 1959, (Yaşayanlar ve Ölüler, 1968). Şiir: Pavel Çiornyi, 1938; S toboi i bez tebya, 1944, (“Seninle ve Sensiz”). Oyun: Paren’iz naşego goroda, 1941; Russkiye lyudi, 1942, (“Ruslar”); Pod aştanami Pragi, 1946, (“Prag’ın Kestane Ağaçları Altında”); Russki vopros, 1946, (“Rus Sorunu”); Dobroe imya, 1953, (“İyi Bir Ad”); Çetvyorti, 1962.
Türk ve Dünya Ünlüleri Ansiklopedisi