SEYYİD NUH (?-1714) Türk, besteci. 17. yy’da başlayan Klasik üslubun ilk güçlü örneklerini verenlerden biridir.
Diyarbakır’da doğdu, aynı kentte öldü. Yaşamıyla ilgili bilgiler çok azdır. Saray bestecilerindendi. Sultan IV. Mehmed zamanında tanındı ve iyi bir müzik öğrenimi gördü. Enderun’da serhanende oldu. Çağdaşı Şeyhülislam Esad Efendi AtrabuT-Asâr adlı kitabında, sesinin pek iyi olmadığını, ancak, üstün bir müzik yeteneğine ve bilgisine sahip olduğunu anlatır. Aynı kaynakta onun beste, nakış ve şarkı formlarında otuz dolayında parçası bulunduğu da belirtilmiştir. Ancak eski güfte derlemelerinde görülebilen yapıtları bu sayının çok üstündedir.
Seyyid Nuh günümüzde de klasik Türk müziğinin en seçkin bestecilerinden biri olarak kabul edilmiştir. Kendine özgü bir üslubu, mistik ama coşkun, parlak bir anlatımı vardır. Öncelikle kulağa ve göze seslenen, tonu yüksek bir bestecidir. Özellikle şehnaz ve nühüft makamlarındaki besteleri Türk müziğinin eşsiz örnekleri arasındadır.
• YAPITLAR (başlıca): Şehnaz Ağır Çember Beste “Bezm-i meyde sâkıyâ devr eylesin mül, gül gibiNühüft Darb-ı Fetih Beste “Ta kim hattın ey mâh-ı cebinim yüze çıktı”; Tabir Remel Beste “Meyletti gönül bir men-i hurşid-tarâzı”; Şehnaz Evsat Şarkı “Nice sevmeyeyim dostlar, bir acaib dili var”.
Türk ve Dünya Ünlüleri Ansiklopedisi