SIGNORET, Simone (1921-30 Eylül 1985, Autheuil-Authouillet, Fransa) Fransız sinema oyuncusu. Beyaz perdenin kendini sürekli yenileyen en büyük sanatçılarından biridir.
Simone Kaminker 25 Mart 1921’de Almanya’da Wiesbaden’de doğdu. Paris’te büyüdü. Yahudi olan babası II.Dünya Savaşı sırasında general De Gaulle’e katılmak amacıyla Londra’ya kaçınca, işgal altındaki Paris’te, annesinin ve iki erkek kardeşinin geçimini sağlamak için öğrenimini yarım bırakmak zorunda kaldı. Bir süre sekreterlik yaptıktan sonra figüran olarak filmlerde rol almaya başladı. Deneyim kazandıkça sinemada ilerleyerek 1946’da başrollerde gözüktü. Ded.ee d’Anvers (“Anvers’li Dedee”) ve Maneges (“Hile”) adlı filmlerindeki yorumlarıyla dikkati çekti. 1950 tarihli La rontfe’deki (Aşk Zinciri) fahişe rolüyle uluslararası ün kazandı. 1958’de ise İngiliz yapımı Room at the Top (Tepedeki Oda) adlı filmdeki oyunuyla En İyi Kadın Oyuncu Oscarı’nı kazandı.
Canlandırdığı kişilikleri bilinçli bir çabayla ayrıntılı bir biçimde perdeye geçiren Signoret, duygulu ve sempatik yüzüyle ilk başlarda genç kız rollerinde gözükmüştür. Zamanla yaşlanmasına karşın kendisini yenilemesini bilerek Fransız sinemasını simgeleyen adlardan biri olmuştur. 1977 tarihli La vie devant soı’daki (Onca Yoksulluk Varken) yaşlı fahişe rolünde unutulmaz oyunlarından birini vermiştir. Önce, filmlerinde oynadığı Fransız yönetmen Yves Allegret’yle, daha sonra ünlü oyuncu ve şarkıcı Yves Montand’la evlenmiş, ikinci eşiyle birlikte uluslararası yankı uyandıran siyasal eylem ve protesto hareketlerine katılmıştır.
• YAPITLAR (başlıca): Oynadığı Filmler: Les Demondes de l’aube, 1946, (“Şafak Şeytanları”); Dedee d’Anvers, 1948, (“Anvers’li Dedee”); Maneges, 1950, (“Hile”); La ronde, 1950, (Aşk Zinciri); Thereese Raquin, 1953; Les diaboliques, 1955, (Şeytan Ruhlu İnsanlar); Room at the Top, 1958, (Tepedeki Oda); Term of Trial, 1962, (Çılgın İhtiras); Ship of Fools, 1965, (Çılgınlar Gemisi); The Sea Gull, 1968, (Martı); L’aveu, 1970, (İtiraf); Le chat, 1971, (“Kedi”); Poliçe Python 357, 1976, (Polis Piton 357); La vie devant soi, 1977, (Onca Yoksulluk Varken); Judith Therpauve, 1978. Kitap: La nostalgie n’estplus ce quelle, 1976, (Özlemin Eski Tadı Yok); Le rendemain elle etait souriante, 1979, (“Ertesi Gün Gülümsüyordu”); Adieu Volodia, 1985, (“Elveda Volodia”).
Türk ve Dünya Ünlüleri Ansiklopedisi