KIPPING, Frederic Stanley (1863-1949) İngiliz, kimyacı. “Silikonlar” adıyla bilinen ve çok geniş bir uygulama alanı olan organik silisyum bileşiklerinin sentezini gerçekleştirmiştir.
16 Ağustos 1863’te Manchester’da doğdu, 1 Mayıs 1949’da Galler yöresindeki Criccieth kasabasında öldü. Manchester’daki Owens College’da (bugün Manchester Üniversitesi) ve Londra Üniversitesi’nde sürdürdüğü kimya öğrenimini 1882’de tamamlayarak, Manchester Gaz İdaresi’nde kimyacı olarak çalışmaya başladı. 1886’da, çok parlak bir geleceği olmayan bu görevden ayrılıp lisansüstü öğrenim yapmak amacıyla Almanya’ya gitti ve Adolf von Baeyer’in Münih Üniversitesi’ndeki laboratuvarında, Perkin’in denetiminde sürdürdüğü çalışmalarıyla bir yıl sonra bu üniversiteden kimya doktorasını, Londra Üniversitesi’nden de fen doktorasını aldı. Sanayi kimyacısı Sir William Perkin ile Münih’te yakm bir dostluk kuran Kipping, İngiltere’ye dönünce, Edinburgh’taki Heriot-Watt College’da kimya profesörlüğüne atanmış olan genç Perkin’in çağrısı üzerine aynı okulda asistan olarak göreve başladı. O yıllarda Perkin ile birlikte yazıp 1894’te yayımladıkları Orga-nic Chemistry (“Organik Kimya”) adlı yapıt, Kip-ping’in ölümüne değin hemen hemen her yıl yeniden basılarak organik kimyanın en ünlü ders kitaplarından biri oldu. İki yıl sonra yardımcı kimya profesörlüğüne getirildiği Heriot-Watt College’dan 1890’da ayrılarak, Londra’da, bugünkü Imperial College of Science and Technology’de kimya laboratuvarımn yöneticiliğini üstlenen Kipping, 1897’de hem Royal Society üyeliğine seçildi, hem de Nottingham’daki University College’da (bugün Nottingham Üniversitesi) kimya profesörlüğüne atandı. 1936’da öğretim görevinden emekliye ayrılmasına karşın, aynı kuruluştaki laboratuvar araştırmalarını II.Dünya Savaşı’ nın başlarına değin sürdürdü.
1890’dan başlayarak, asistanı olan Ingiliz kimyacı Sir William Jackson Pope (1870-1939) ile birlikte stereokimya ve optik etkinlik konusuna eğilen Kipping, ilk kez Van’t Hoff’un karbon atomlarında gözlemlediği stereoizomerlik olgusunun, asimetrik azot, kükürt, kalay ve selenyum atomları içeren bileşiklerde de görülebileceğini, dolayısıyla bu tür bileşiklerin de ışığın polarılma düzlemini döndüren optik etkin maddeler olduğunu ortaya koymuştu. 1899’dan sonra ilgisini silisyumun organik bileşiklerine yönelten ve kırk yıl bu konu üzerinde çalışan Kipping’in adı, kimya tarihinde, organik silisyum polimerlerinin sentezine olanak veren öncü çalışmalarıyla birlikte anılır. Grignard’ın organik magnezyum bileşikleri için geliştirdiği sentez yönteminden yararlanan Kipping’in bu çalışmaları, karbon atomlarının yerini silisyum atomlarının aldığı, organik bileşikler gibi zincirli yapıda olan silisyumlu sentetik bileşiklerin üretimiyle sonuçlandı. Asimetrik silisyum atomlu bileşiklerin optik etkinliğini araştırdığı için, ketonlara benzeyen bu yoğunlaşma ürünlerinin önemini kavramakta geciken Kipping, ölümünden birkaç yıl önce, kendisinin açtığı yolda ilerleyen çalışmaların organo-metal kimyasına neler kazandırdığını görme şansına erişebildi. Günümüzde, oksijenli tüm organik silisyum polimerlerini kapsayan genel adıyla silikonlar, yüksek sıcaklıktaki kararlı yapıları ve su geçirmezlik özellikleriyle motor yağlama yağı, sentetik silikon reçineleri ve su yalıtma malzemesi olarak çok geniş bir uygulama alanı bulmuştur.
• YAPITLAR (başlıca): Organic Chemistry (Perkin ile birlikte) 1894, (“Organik Kimya”).
Türk ve Dünya Ünlüleri Ansiklopedisi