JANET, Pierre (1859-1947) Fransız psikolog, nöroloji ve psikoterapi uzmanı. Çağdaş nevroz kuramının öncülerindendir.
Pierre Marie Felix Janet 30 Mayıs 1859’da Paris’te doğdu, 24 Şubat 1947’de aynı kentte öldü. Paris üniversitesi’nde felsefe ve tıp öğrenimi gördü. 1882-1889 arasında Le Havre’daki bir lisede felsefe öğretmenliği yaptı. Hipnoz üzerine çalışmalarıyla ünlü nöroloji bilgini J.M. Charcot’nun ilgisini çekti. 1889’da Charcot’nun çağrısı üzerine, dönemin en büyük akıl sağlığı kuruluşu olan Salpetriere Hastanesi’nin patolojik psikoloji laboratuvarma yönetici oldu. 1898’den başlayarak Sorbonne Universitesi’nde deneysel psikoloji dersleri vermeye başladı. 1902’de hocası ve dönemin psikopatoloji çalışmalarındaki önemli isimlerinden T. Ribot, College de France’taki kürsüsünü ona verdi. 1904’te çalışma arkadaşı G.Dumas (1866-1946) ile birlikte, Journal de Psychologie normale et pathologique adlı dergiyi çıkarmaya başladı. 1906’da ABD’deki Harvard Üniversitesi’ne gitti. Orada verdiği dersleri The Majör Symptoms of Hysteria (“Histerinin Temel Belirtileri”) adlı kitabında bir araya getirdi.
Janet, yaşadığı dönemde etkili olan psikolojiyi, fizyoloji ve felsefeden kesin çizgilerle ayırma çabalarına katıldı. Özellikle kişilik sorunu ve patolojik özellikler üzerinde yoğunlaştı. Psişik dinamizm ve bütünleyici işlevler kavramlarını geliştirdi. Nevrozların kavramlaştırılmasında önemli katkısı oldu. Otomatik edimleri araştırırken, daha sonraları Freud’un tanımlayıp kavramlaştıracağı bilinçdışı alanını ortaya koydu. Histeri üzerine görüşleri ve hastalarının tedavisinde hipnoz yardımıyla uyguladığı bir tür psikanaliz Freud’u çok etkiledi. Psikasteniyi (saplantılar, tikler edinme ve nedensiz korkulara kapılma gibi belirtileri olan bir tür nevroz) ve bunun temel belirtileri olan obsesyon (saplantı, kaygı, kafadan bir türlü atılamayan düşünce), kompülsiyon (kendini tutamamazlık, bir hareketi yapmadan edememezlik) ve fobi üçlüsünü ilk olarak tanımlayan o oldu. College de France’taı 1936’da emekli olana değin verdiği dersler büyük ilgi topladı ve çalışmalarıyla Fransız Psikoloji Okulu’nun kavramsal temellerini oluşturdu.
• YAPITLAR (başlıca): L’automatisme psychologique, 1889, (“Psikolojik Otomatizm”); L’etat mental deshysteriques, 1893, (“Histeriklerin Zihinsel Durumu”); Nevroses et idees-fixes, 1902, (“Nevrozlar ve Sabit Fikirler”); Les obsessions et la psychasthenie, 1903, (“Obsesyonlar ve Psikasteni”); The Majör Symptoms of Hysteria, 1906, (“Histerinin Temel Belirtileri”); Medications psychologiques, 1919, (“Psikolojik Tedaviler”); L’evolution de la memoire et la notion de temps, 1928, (“Belleğin Evrimi ve Zaman Kavramı”); L’intelligence avant le language, 1936, (“Dilden Önce Zekâ”).
Türk ve Dünya Ünlüleri Ansiklopedisi