EDİB SABİR (12- yy) İranlı şair. Şiiri bütünleştiren öğelerden birinin ses uyumu olduğu görüşünü geliştirmiştir.
Sabir b. İsmail’in adı kimi yazarlara göre Şehabeddin, Sabir ise lakabıdır. Tirmîz’de doğdu. Kaynaklarda ölüm tarihi tartışmalıdır. 1145-1151 arasında öldüğü sanılmaktadır. Horasan’da öğrenim gördü. Büyük Selçuklu Sultanı Sencer zamanında (1118-1157) Tirmîz’den Merv’e geldi.
Harezmşah hükümdarı Atsız (1127-1156) Selçuklular’a karşı ayaklanınca Sencer, Atsız’ı yakından izlemek için Sabir’i elçi olarak Harezm’e yolladı. Sabir, Atsız’ın Sencer’i öldürtme girişiminde bulunacağını öğrenince, Atsız tarafından yakalanıp Ceyhun ırmağında boğduruldu.
Sabir, daha çok gazel ve kaside türlerinde başarılı ürünler verdi. Gazellerinde kulağa hoş gelen bir dil kullandı. Kavramlar arasında bağlantı kurarak şiirin dış biçimi ile iç yapısı arasında sözlerin yarattığı ses uyumuna, musikiye önem vermiştir. Şiir anlayışı bakımından çağının bellibaşlı şairlerinden Enveri, Hakanî ve Senâî arasında büyük yakınlık vardır.
Türk ve Dünya Ünlüleri Ansiklopedisi