F.CELALETTİN (1895-1975) Türk, öykücü. Cumhuriyet dönemi öykücülüğünün ilk örneklerini veren yazarlar arasındadır.
İstanbul’da doğdu, 3 Haziran 1975’te aynı kentte öldü. Fahri Celâl Göktulga olan gerçek adını kullanmayıp, öykülerini F.Celalettin imzasıyla yayımladı. 1918’de İstanbul Üniversitesi Tıp Fakültesi’ni bitirdikten sonra Toptaşı Akıl Hastanesi’nde sinir hastalıkları üzerine ihtisas yaptı. Bir süre Manisa, daha sonra Bakırköy Akıl ve Sinir Hastalıkları Hastanesi’nde başhekimlik görevlerinde bulundu. 1950’de Cumhuriyet, 1954’te Yeni İstanbul gazetelerinde fıkra yazarı olarak çalıştı. 1960’ta emekliye ayrıldı.
1917-1923 arasında Servet-i Fünun, Şair, Ümit, Ayine gibi dergilerde yayımladığı öykülerle, Türk edebiyatında Ömer Seyfettin çizgisini geliştirip Cumhuriyet öykücülüğüne bağlayan bir yazar olarak belirdi. Öyküleme tekniği açısından belirli bir konu üzerine kurulmuş, başı, ortası, sonu belli bir yaklaşımın sürdürücüsü oldu. Yazarlığının özgün yanını sorunlu bireylerin iç dünyalarını ve saptamalarını vermeye çalışması oluşturur. Öykülerinde, uzmanı olduğu tıp dalındaki deneyimlerinden ve gözlemlerinden büyük oranda yararlanmıştır. Eski İstanbul yaşantısının renkli noktalarını Ahmet Rasim ve Reşat Nuri Güntekin örneği bir gerçekçilikle yansıtmıştır.
• YAPITLAR: Talâk-ı Selase, 1923; Kına Gecesi, 1927; Eldebir Mustâfendi, 1943; Avurzavur Kahvesi, 1948; Salgın, 1953; Rüzgâr, 1955; Çanakkale’deki Keloğlan, 1960; Bütün Eserleri, Fahri Celâl, 1973.
Türk ve Dünya Ünlüleri Ansiklopedisi