DURAND, Guillaume (1230-1296) Fransız din hukukçusu. Din hukuku ve Hıristiyan ayinlerinin işlevi üzerine yazdığı kitaplar ile tanınır.
Puymisson’da doğdu, 1 Kasım 1296’da Roma’da öldü. Durandus ya da Durandi adıyla da bilinen Durand, İtalya’daki Bologna Üniversitesi’nde din ve medeni hukuk eğitimi gördü. Aynı okulda dinbilim dalında doktorasını alarak, bir süre dersler verdi. 1274’te Papa X.Gregoire tarafından toplantıya çağrılan Lyon Meclisi’ne katıldı. Daha sonra Bourges yerel meclisinde yer aldı. 1279’da Loan Piskoposlar Kurulu üyesi ve Chartres Kilisesi başpapazı oldu. Romagne Papalık Devletleri’ne dahil edildiğinde, Durand görevli olarak oraya gönderildi. 1281-1282 yıllarında Romagne’de piskopos naipliği yaptı ve 1283’te Romagne genel valisi oldu. 1286’da Mende piskoposu seçildiyse de bu göreve fiilen 1291’de başlayabildi. VIII. Boniface tarafından kendisine yapılan Ravenne başpiskoposluğu önerisini reddetti.
Durand’ın en önemli yapıtı, 1271’de yazdığı ve ilk defa ölümünden sonra 1473’te yayımlanan Specu-lum Judiciale’dır. Durand bu kitabında ceza hukuku, medeni hukuk ve din hukukunun kurallarını ve işleyişini ayrıntılı bir biçimde incelemektedir. Bu kitap, Orta Çağ kilise mahkemelerinin hukuksal işlevinin anlaşılması açısından önemli bir kaynak olmuş ve hukuk eğitiminde uzun bir süre kullanılmıştır. Bu nedenle Durand, kelime olarak bu kitaptan türeyen “Speculator” adıyla anılmıştır.
Durand’m ikinci önemli yapıtı Rationale divinorum officiorum’dur. 1285-1291 arasında yazılan ancak ölümünden sonra 1459’da yayımlanan bu kitabında, dinsel ayinleri ve bunların sembolik içeriklerini inceler. Durand’m İtalya’da kaldığı süre içinde yazdığı bu kitap din adamlarına Hıristiyan ayinlerinin kökeni ve bunların temsil ettiği anlamları açıklamak amacıyla yazılmıştır.
Durand’m çalışmaları döneminin hukuk eğitimini etkilediği kadar, dinsel yargının işleyişi açısından da önemli bir başvuru kaynağı olmuştur.
• YAPITLAR (başlıca): Rationale divinorum officiorum (ö.s.) 1459, (“Görevlilerin Kutsal Mantığı”); Speculum judiciale, (ö.s.), 1473, (“Mahkemelerin Durumu”);
• KAYNAKLAR: A.F.L. Tardif, Histoire des sources du droit canonique, 1887.
Türk ve Dünya Ünlüleri Ansiklopedisi