FİORE, Pasquale (1837-1914) İtalyan, hukukçu. Uluslararası hukuk alanında yaptığı çalışmalarla tanınmıştır.
8 Nisan 1837’de Puglia yakınlarında Terlizi’de doğdu, 17 Aralık 1914’te Napoli’de öldü. Öğrenimini Urbino, Pisa ve Torino üniversitelerinde yaptı. Daha sonra Cremona Üniversitesi’nde felsefe dersleri verdi. Elementi di diritto pubblico constituzionale e amministrativo (“Kamu Hukuku ve İdare Hukukunun Esasları”) adlı kitabını bu dönemde yayımladı. 1863’te uluslararası hukuk ve anayasa hukuku profesörü olarak Urbino Üniversitesi’ne atandı. Daha sonra Pisa ve Torino üniversitelerinde, 1881’den ölümüne değin Napoli Üniversitesi’nde öğretim üyeliği yaparken, İtalyan hükümetinin hukuk danışmanlığı görevini de sürdürdü ve birçok uluslararası davada danışman avukat olarak hizmet verdi. Fiore ayrıca Uluslararası Hukuk Enstitüsü’nün çalışmalarında etkin biçimde yer aldı.
Hukuk alanında çok sayıda ürün veren Fiore uluslararası kamu ve özel hukuk alanındaki kitaplarıyla tanınmıştır. Birçok yabancı dile çevrilen kitaplarında döneminin koşullarını çok iyi yansıtmıştır. Uluslararası hukuku yeni bir biçimde sınıflandırmanın gerekliliği üzerinde durmuştur. 1890’da yayımladığı II diritto intemazionale codificato e le sua sanzione giuridica (“Yazılı Uluslararası Hukuk ve Temel Yasaları”) adlı kitabında uluslararası bir yasal düzenin nasıl oluşturulabileceği konusuna açıklık getirmiştir. 1901’de yayımladığı Elementi di diritto intemazionale privato (“Uluslararası Özel Hukukun Esasları”) adlı kitabında ise İtalyan Okulu ya da Yeni-Statücü Okul diye anılan öğretiyi açıklamış, bu kitabıyla aralarında ünlü İtalyan hukukçu P.S.Mancini’nin de yer aldığı birçok Latin ve Latin Amerikalı hukukçuyu etkilemiştir.
Fiore’ye göre uluslararası hukuk kuralları zamana göre sürekli bir değişim içinde olmalıdır. Bireylerin göçmenlik ve başka bir devletin yurttaşı olarak mülk edinebilme gibi uluslararası haklan, hükümetlerin siyasi ve yasal düzenlemeleri karşısında güvence altına alınmalıdır. Bunlar tüm dünya uluslarını bir araya getirecek bir konferansta tartışmalı yasaların yeniden yorumlanması ve uluslar arasında çıkan uyuşmazlıklar için belirli “tahkim usulleri”nin saptanmasıyla sağlanabilir. Fiore ayrıca güçlü devletlerin kararlarının etkin olduğu konfederasyonlaşmaya ve kamuoyundan gizli tutulan her türlü diplomatik ilişkiye ya da ittifaka karşıdır. Uluslar, barış ve güvenlik ortamında her biri ayrı ayrı söz sahibi olarak uyuşmazlıklarını çözebilmek, kendi uluslararası yasalarını uygulayabil-melidir. Barış ve özgürlük yanlısı bir kişi olan Fiore, yaşamının sonuna dek, savaşı uluslararası sistemin doğal bir parçası haline getiren aşırı milliyetçilerle, iktisadi ve siyasi açıdan ileriyi göremeyenlerin karşısında yer almıştır.
• YAPITLAR (başlıca): Elementi di diritto pubblico consti-tuzionale e amministrativo, 1862, (“Kamu Hukuku ve İdare Hukukunun Esasları”); Trake de droit penal International et de l’extradition, 1880, (“Uluslararası Ceza Hukuku ve Suçluların İadesi Üzerine İnceleme”); II diritto internazionale codificato e la sua sanzione giuridica, 1890, (“Yazılı Uluslararası Hukuk ve Temel Yasaları”); Elementi di diritto internazionale privato, 1901, (“Uluslararası Özel Hukukun Esasları”).
Türk ve Dünya Ünlüleri Ansiklopedisi