Anerji, vücudun savunma mekanizmalarının yabancı maddelere karşı reaksiyon eksikliğini tanımlayan ve doğrudan bir lenfosit toleransı indüksiyonundan oluşan immünobiyolojide kullanılan bir terimdir. Bir anerji durumundaki bir kişi genellikle bağışıklık sisteminin, genellikle bir kendi antijeni olan belirli bir antijene karşı normal bir bağışıklık tepkisi oluşturamadığını gösterir. Lenfositlerin spesifik antijenlerine cevap veremediklerinde anerjik oldukları söylenir. Anerji, kendini imha etmeyi önleyen bağışıklık sistemini değiştiren (diğerleri klonal silme ve immünoregülasyondur), toleransı tetikleyen üç işlemden biridir.
Anerji Mekanizması
Bu fenomen ilk olarak B lenfositlerinde Gustav Nossal tarafından tanımlanmış ve “klonal anerji” olarak adlandırılmıştır. Bu durumda B lenfositlerinin klonları hala dolaşımda canlı olarak bulunabilir, ancak bağışıklık tepkilerini monte etmede etkisizdir. Daha sonra Ronald Schwartz ve Marc Jenkins, T lenfositte çalışan benzer bir işlemi tanımladı. Birçok virüs (HIV en uç örnek), bağışıklık sisteminin bağışıklık sistemini atlatmak için tolerans indüksiyonunu kullanmasından yararlanıyor gibi gözükse de, spesifik antijenlerin baskılanması daha az patojen tarafından yapılır (özellikle Mycobacterium leprae).
Hücresel düzeyde, “anerji”, bir bağışıklık hücresinin hedefine tam bir cevap verememesidir. Bağışıklık sisteminde, lenfositler adı verilen dolaşımdaki hücreler, vücudu patojen virüslere, bakterilere ve parazitlere karşı koruyan birincil bir ordu oluşturur. İki ana lenfosit türü vardır – T lenfosit ve B lenfosit. İnsan vücudundaki milyonlarca lenfosit arasında, sadece birkaçı bulaşıcı ajanlara özeldir. Enfeksiyon sırasında, bu birkaç hücre toplanmalı ve hızlı bir şekilde çoğalmasına izin verilmelidir. “Klonal genişleme” olarak adlandırılan bu işlem, vücudun gerektiğinde ve gerektiğinde bir klon ordusunu hızla harekete geçirmesini sağlar. Bu gibi bağışıklık tepkisi beklentidir ve özgüllüğü, spesifik antijene cevap olarak genişleyen (“klonal seleksiyon” adı verilen süreç) genişleyen lenfosit klonları ile sağlanır. Bu özel klonal ordu daha sonra vücut enfeksiyondan kurtulana kadar patojenle savaşır. Enfeksiyonun temizlenmesini takiben, artık gerekli olmayan klonlar doğal olarak ölür.
Bununla birlikte, vücudun az sayıda lenfosit ordusu, normalde sağlıklı bir vücutta mevcut olan proteinlerle reaksiyona girebilir. Bu hücrelerin klonal genişlemesi, vücudun kendine saldırdığı otoimmün hastalıklara yol açabilir. Bu süreci önlemek için lenfositler iç kalite kontrol mekanizmasına sahiptir. Bu makine, eğer genleşme için tetikleyici vücudun kendi proteini ise, lenfositlerin genişleme yeteneğini kapatır. T hücresi anerjisi, T hücresi spesifik antijen tanıma varlığında uygun ortak stimülasyon almadığında ortaya çıkabilir. B hücresi anerjisi, çözünür dolaşımdaki antijene maruz kalmayla indüklenebilir ve genellikle yüzey IgM ekspresyonu ve hücre içi sinyal yollarının kısmi blokajı bir alt regülasyonu ile işaretlenir.
Bu fenomen ilk olarak B lenfositlerinde Gustav Nossal tarafından tanımlanmış ve “klonal anerji” olarak adlandırılmıştır. Bu durumda B lenfositlerinin klonları hala dolaşımda canlı olarak bulunabilir, ancak bağışıklık tepkilerini monte etmede etkisizdir. Daha sonra Ronald Schwartz ve Marc Jenkins, T lenfositte çalışan benzer bir işlemi tanımladı. Birçok virüs (HIV en uç örnek), bağışıklık sisteminin bağışıklık sistemini atlatmak için tolerans indüksiyonunu kullanmasından yararlanıyor gibi gözükse de, spesifik antijenlerin baskılanması daha az patojen tarafından yapılır (özellikle Mycobacterium leprae).
Hücresel düzeyde, “anerji”, bir bağışıklık hücresinin hedefine tam bir cevap verememesidir. Bağışıklık sisteminde, lenfositler adı verilen dolaşımdaki hücreler, vücudu patojen virüslere, bakterilere ve parazitlere karşı koruyan birincil bir ordu oluşturur. İki ana lenfosit türü vardır – T lenfosit ve B lenfosit. İnsan vücudundaki milyonlarca lenfosit arasında, sadece birkaçı bulaşıcı ajanlara özeldir. Enfeksiyon sırasında, bu birkaç hücre toplanmalı ve hızlı bir şekilde çoğalmasına izin verilmelidir. “Klonal genişleme” olarak adlandırılan bu işlem, vücudun gerektiğinde ve gerektiğinde bir klon ordusunu hızla harekete geçirmesini sağlar. Bu gibi bağışıklık tepkisi beklentidir ve özgüllüğü, spesifik antijene cevap olarak genişleyen (“klonal seleksiyon” adı verilen süreç) genişleyen lenfosit klonları ile sağlanır. Bu özel klonal ordu daha sonra vücut enfeksiyondan kurtulana kadar patojenle savaşır. Enfeksiyonun temizlenmesini takiben, artık gerekli olmayan klonlar doğal olarak ölür.
Bununla birlikte, vücudun az sayıda lenfosit ordusu, normalde sağlıklı bir vücutta mevcut olan proteinlerle reaksiyona girebilir. Bu hücrelerin klonal genişlemesi, vücudun kendine saldırdığı otoimmün hastalıklara yol açabilir. Bu süreci önlemek için lenfositler iç kalite kontrol mekanizmasına sahiptir. Bu makine, eğer genleşme için tetikleyici vücudun kendi proteini ise, lenfositlerin genişleme yeteneğini kapatır. T hücresi anerjisi, T hücresi spesifik antijen tanıma varlığında uygun ortak stimülasyon almadığında ortaya çıkabilir. B hücresi anerjisi, çözünür dolaşımdaki antijene maruz kalmayla indüklenebilir ve genellikle yüzey IgM ekspresyonu ve hücre içi sinyal yollarının kısmi blokajı bir alt regülasyonu ile işaretlenir.
Anerji Testleri
Hücresel bağışıklık seviyesinin genel bir testi olarak “Multitest Mérieux” veya “CMI Multitest” sistemi (Multitest IMC, Istituto Merieux Italia, Roma, İtalya) kullanılmıştır. Bir kontrolün (gliserol) yedi adet antijen bakteriyel veya fungal kökenli (tetanoz toksoid, tüberkülin, difteri, streptokok, kandida, trikofil ve protein) kullanıldığı deri içi reaktivite (tüberkülin testlerine benzer) testidir. Bu testte reaksiyonlar, yanıt veren antijenlerin sayısına ve cildin yedi antijene verdiği yanıtın toplamına göre sınıflandırılmıştır. Burada anerji, 1–1 mm’lik cilt reaktivitesi, üç antijenden daha az cevaben 2 ila 9 mm’lik bir reaksiyon olarak hipoerji, 10 ila 39 mm’lik veya üç veya daha fazla antijenin reaksiyonu olarak normerik bir bölge olarak tanımlanır ve 40 mm veya daha fazla reaksiyon için hipererji.
Hücresel bağışıklık seviyesinin genel bir testi olarak “Multitest Mérieux” veya “CMI Multitest” sistemi (Multitest IMC, Istituto Merieux Italia, Roma, İtalya) kullanılmıştır. Bir kontrolün (gliserol) yedi adet antijen bakteriyel veya fungal kökenli (tetanoz toksoid, tüberkülin, difteri, streptokok, kandida, trikofil ve protein) kullanıldığı deri içi reaktivite (tüberkülin testlerine benzer) testidir. Bu testte reaksiyonlar, yanıt veren antijenlerin sayısına ve cildin yedi antijene verdiği yanıtın toplamına göre sınıflandırılmıştır. Burada anerji, 1–1 mm’lik cilt reaktivitesi, üç antijenden daha az cevaben 2 ila 9 mm’lik bir reaksiyon olarak hipoerji, 10 ila 39 mm’lik veya üç veya daha fazla antijenin reaksiyonu olarak normerik bir bölge olarak tanımlanır ve 40 mm veya daha fazla reaksiyon için hipererji.