Antitoksin, belirli bir toksini nötralize etme yeteneğine sahip bir antikordur. Antitoksinler, bazı hayvanlar, bitkiler ve bakteriler tarafından üretilir. Toksinleri nötralize etmede en etkili olmalarına rağmen, bakterileri ve diğer mikroorganizmaları öldürebilirler. Antitoksinler organizmalar içinde yapılır, ancak insanlar dahil diğer organizmalara enjekte edilebilir. Bu prosedür, güvenli bir miktarda belirli bir toksin içeren bir hayvana enjekte edilmesini içerir. Ardından, hayvanın vücudu toksini nötralize etmek için gereken antitoksini yapar. Daha sonra, kan hayvandan çekilir. Antitoksin kandan elde edildiğinde, saflaştırılır ve pasif bağışıklık sağlayarak bir insan veya başka bir hayvana enjekte edilir. Serum hastalığını önlemek için, aynı türden üretilen antitoksini kullanmak en iyisidir (örneğin, insanları tedavi etmek için insan antitoksini kullanmak).
Antitoksin Tarihi
Difteri ve tetanoz toksinlerine karşı antitoksinler, Emil Adolf von Behring ve arkadaşları tarafından 1890’dan itibaren üretildi. Difteri antitoksininin, difteri tedavisi için kullanılması, Lancet tarafından “akut bulaşıcı hastalığın tıbbi tedavisinde” 19. Yüzyılın en önemli ilerlemesi “olarak kabul edildi.
1888’de Behring Askeri Tıp Akademisi’nde kısa bir hizmet için Berlin’e gönderildi. 1889’da, daha sonra Robert Koch’un başkanlık ettiği Berlin Üniversitesi Hijyen Enstitüsüne katıldı. 1889 ve 1895 yılları arasında Behring, serum terapisi ve antitoksin teorisi konusundaki öncü fikirlerini geliştirdi.
1887 yılının başlarında, Bonn’da Behring, tetanoz immün beyaz farelerin serumunun, antraks basillerini nötralize eden bir madde içerdiğini keşfetti. Bunu “direniş” nedeni olarak gördü.
4 Aralık 1890’da Behring ve Kitasato Shibasaburō, kan serumu tedavisi ile ilgili ilk makalelerini yayınladı. 11 Aralık’ta Behring tarafından imzalanan başka bir raporda sadece tetanoz tedavisinde değil, difteri tedavisinde de kan-serum tedavisi tartışıldı.
Paul Ehrlich 1891’de bitkisel zehirlerin bile organizmada antitoksin oluşumuna yol açtığını gösterdiğinde, Behring’in teorisi doğrulandı.
1924 yılında, eşzamanlı ateş için bir antitoksin, Raymond Dochez ve Gladys ve George Frederick Dick tarafından geliştirildi.
Difteri ve tetanoz toksinlerine karşı antitoksinler, Emil Adolf von Behring ve arkadaşları tarafından 1890’dan itibaren üretildi. Difteri antitoksininin, difteri tedavisi için kullanılması, Lancet tarafından “akut bulaşıcı hastalığın tıbbi tedavisinde” 19. Yüzyılın en önemli ilerlemesi “olarak kabul edildi.
1888’de Behring Askeri Tıp Akademisi’nde kısa bir hizmet için Berlin’e gönderildi. 1889’da, daha sonra Robert Koch’un başkanlık ettiği Berlin Üniversitesi Hijyen Enstitüsüne katıldı. 1889 ve 1895 yılları arasında Behring, serum terapisi ve antitoksin teorisi konusundaki öncü fikirlerini geliştirdi.
1887 yılının başlarında, Bonn’da Behring, tetanoz immün beyaz farelerin serumunun, antraks basillerini nötralize eden bir madde içerdiğini keşfetti. Bunu “direniş” nedeni olarak gördü.
4 Aralık 1890’da Behring ve Kitasato Shibasaburō, kan serumu tedavisi ile ilgili ilk makalelerini yayınladı. 11 Aralık’ta Behring tarafından imzalanan başka bir raporda sadece tetanoz tedavisinde değil, difteri tedavisinde de kan-serum tedavisi tartışıldı.
Paul Ehrlich 1891’de bitkisel zehirlerin bile organizmada antitoksin oluşumuna yol açtığını gösterdiğinde, Behring’in teorisi doğrulandı.
1924 yılında, eşzamanlı ateş için bir antitoksin, Raymond Dochez ve Gladys ve George Frederick Dick tarafından geliştirildi.