Defibrilasyon, hayati tehlike arz eden kardiyak aritmiler, özellikle ventriküler fibrilasyon (VF) ve perfüzör olmayan ventriküler taşikardi (VT) tedavisidir. Bir defibrilatör, kalbe bir doz elektrik akımı (genellikle bir karşı atak denir) iletir. Tam olarak anlaşılmamasına rağmen, bu, kalp ritminin büyük bir kısmını depolarize eder, disitmiyi sonlandırır. Daha sonra, kalbin sinoatriyal düğümündeki vücudun doğal kalp pili normal sinüs ritmini yeniden kurabilir.
Defibrilasyonun aksine, senkronize elektriksel kardiyoversiyon, kardiyak döngüye senkron olarak verilen elektriksel bir şoktur. Her ne kadar kişi hala kritik bir şekilde hasta olabilse de, kardiyoversiyon normal olarak supraventriküler taşikardi gibi zayıf perfüzyonlu kardiyak aritmilere son vermeyi amaçlar.
Defibrilatörler, kullanılan veya ihtiyaç duyulan cihazın tipine bağlı olarak harici, transvenöz veya implante edilebilir (implante edilebilir kardiyoverter defibrilatör). Otomatik harici defibrilatörler (AED’ler) olarak bilinen bazı harici birimler, tedavi edilebilir ritimlerin tanısını otomatikleştirir;
Defibrilatörler, kullanılan veya ihtiyaç duyulan cihazın tipine bağlı olarak harici, transvenöz veya implante edilebilir (implante edilebilir kardiyoverter defibrilatör). Otomatik harici defibrilatörler (AED’ler) olarak bilinen bazı harici birimler, tedavi edilebilir ritimlerin tanısını otomatikleştirir;
Tıbbi kullanım
Defibrilasyon, kardiyopulmoner resüsitasyonda (KPR) sıklıkla önemli bir adımdır. CPR, kardiyak ve pulmoner fonksiyonun restore edilmesini amaçlayan bir algoritmaya dayalı müdahaledir. Defibrilasyon sadece belirli kalp ritmi tiplerinde, özellikle ventriküler fibrilasyonda (VF) ve pulsuz ventriküler taşikardide gösterilir. Kalp tamamen durduysa, asistol veya darbesiz elektriksel aktivitede (PEA) olduğu gibi, defibrilasyon belirtilmez. Defibrilasyon, hastanın bilinçli olması veya nabzı olması durumunda da belirtilmez. Uygun olmayan şekilde verilen elektrik şokları, ventriküler fibrilasyon gibi tehlikeli ritmilere neden olabilir.
Hastane dışı kalp durması için sağkalım oranları kötüdür, çoğunlukla% 10’dan azdır. Hastane içi kalp durması sonucu% 20 daha fazladır. Kalp durması ile başvuran bir grup insanda, belirli kalp ritmi sağkalım oranlarını önemli ölçüde etkileyebilir. Şok içermeyen bir ritim (asistol veya PEA gibi) sunan insanlara kıyasla, şok edilebilir bir ritim (VF veya pulsuz ventriküler taşikardi gibi),% 21-50 arasında değişen sağkalım oranlarına sahiptir.
Defibrilasyon, kardiyopulmoner resüsitasyonda (KPR) sıklıkla önemli bir adımdır. CPR, kardiyak ve pulmoner fonksiyonun restore edilmesini amaçlayan bir algoritmaya dayalı müdahaledir. Defibrilasyon sadece belirli kalp ritmi tiplerinde, özellikle ventriküler fibrilasyonda (VF) ve pulsuz ventriküler taşikardide gösterilir. Kalp tamamen durduysa, asistol veya darbesiz elektriksel aktivitede (PEA) olduğu gibi, defibrilasyon belirtilmez. Defibrilasyon, hastanın bilinçli olması veya nabzı olması durumunda da belirtilmez. Uygun olmayan şekilde verilen elektrik şokları, ventriküler fibrilasyon gibi tehlikeli ritmilere neden olabilir.
Hastane dışı kalp durması için sağkalım oranları kötüdür, çoğunlukla% 10’dan azdır. Hastane içi kalp durması sonucu% 20 daha fazladır. Kalp durması ile başvuran bir grup insanda, belirli kalp ritmi sağkalım oranlarını önemli ölçüde etkileyebilir. Şok içermeyen bir ritim (asistol veya PEA gibi) sunan insanlara kıyasla, şok edilebilir bir ritim (VF veya pulsuz ventriküler taşikardi gibi),% 21-50 arasında değişen sağkalım oranlarına sahiptir.